Aktualności:
Podatek od prezentów ślubnych
Państwo młodzi otrzymali w formie pieniężnej prezenty weselne. Następnie za swoje oszczędności oraz przy wsparciu rodziców i najbliższej rodziny kupili sobie typowe mieszkanie. Urząd Skarbowy, sprawdzając źródła pochodzenia tych środków, zażądał dostarczenia PIT-ów rodziców młodej pary oraz oświadczeń gości weselnych o kwotach przekazanych w formie prezentów w celu oszacowania należnego podatku od prezentów i darowizn. Nasza czytelniczka zastanawia się, czy US może żądać informacji na temat podarowanych sum od gości weselnych i czy takie postępowanie nie ma charakteru precedensowego?
W wyniku naszej interwencji uzyskaliśmy odpowiedź Izby Skarbowej w Warszawie, z której wynika, że w świetle ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (t.j. Dz.U. z 2004 r. nr 142, poz. 1514 z późn. zm.) należy uznać, iż prezent ślubny stanowi darowiznę podlegającą temu podatkowi na podstawie art. 1 ust. 1 ww. ustawy. Opodatkowaniu podlega darowizna otrzymana od jednej osoby przewyższająca kwotę wolną od podatku w wysokości 9637 zł w I grupie podatkowej, 7276 zł w II grupie podatkowej i 4902 zł w III grupie podatkowej. Grupy podatkowe definiuje art. 14, zaś skale podatkowe art. 15. Z dalszych wyjaśnień Izby wynika, że darowiznę należy zgłosić do opodatkowania w terminie 1 miesiąca od jej dokonania na urzędowym druku zeznania, podając wymagane dane darczyńcy i obdarowanego, przedkładając umowę oraz dokumenty pozwalające ustalić grupę podatkową ze względu na pokrewieństwo.
Z wyjaśnień Izby Skarbowej w Warszawie wynika również, że po przeprowadzeniu postępowania organ podatkowy wydaje decyzję ustalającą należny podatek. Natomiast darowizna taka nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.
EKSPERT WYJAŚNIA
Piotr Passowicz, konsultant z Kancelarii Doradztwa Podatkowego Jarosław Kubiak w Poznaniu
Przekazanie młodej parze prezentów weselnych niewątpliwie ma charakter darowizny. Czytelniczka nie ma niestety racji sądząc, iż opodatkowanie darowizn stanowiłoby precedens. Darowizny podlegają bowiem opodatkowaniu w polskim systemie prawnym już od kilkudziesięciu lat. Obecnie opodatkowanie to odbywa się na zasadach określonych w ustawie z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (t.j. Dz.U. z 1991 nr 16, poz. 89 z późn. zm.). Wysokość podatku od spadków i darowizn ustala się w zależności od grupy podatkowej, do której zaliczony jest obdarowany. Zaliczanie do jednej z trzech grup podatkowych odbywa się w zależności od jego stopnia pokrewieństwa albo powinowactwa z darczyńcą. Dla każdej z grup ustawa przewiduje odmienne: kwotę, której przekroczenie powoduje powstanie obowiązku podatkowego, oraz stawki podatku. Np. dla grupy I, do której zalicza się małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, zięcia, synową, rodzeństwo, ojczyma, macochę i teściów, kwota ta wynosi 9637 zł (przy uwzględnieniu innych darowizny od tej samej osoby z ostatnich pięciu lat poprzedzających rok, w którym dokonano darowizny). Przekroczenie powyższej kwoty (osobno dla każdego darczyńcy) powoduje opodatkowanie według stawek 3 proc., 5 proc. względnie 7 proc. w zależności od wysokości darowizny, przy czym obowiązek podatkowy ciąży solidarnie na obdarowanym i darczyńcy. W niektórych przypadkach ustawa przewiduje zwolnienie darowizn od osób z I grupy, przeznaczonych na cele mieszkaniowe.
Można przypuszczać, że w przypadku darowizn otrzymanych przez nowożeńców od gości weselnych, którymi z reguły są bliscy krewni i powinowaci, wartość darowizn od poszczególnych gości nie przekroczyła w większości wypadków kwot wolnych od podatku, względnie po przekroczeniu tych kwot darowizny będą podlegać opodatkowaniu według stosunkowo niskich stawek. Udowodnienie powyższych okoliczności, np. poprzez przedstawienie urzędowi skarbowemu oświadczeń darczyńców, będzie zatem leżało w interesie nowożeńców. Ponadto przedstawienie tych dowodów zmniejszy ryzyko uznania przez urząd, że nowożeńcy uzyskali pieniądze na zakup mieszkania z innych źródeł niż darowizna, opodatkowanych podatkiem dochodowym od osób fizycznych.
